شب های سرگشتگی

نمانده چیز که تا بچه گانه گریه کنم
که دست غصه بَرَم زیر چانه گریه کنم

شنیده ام که خبر از رسانه می شنوی
کجا رسانه که تا در رسانه گریه کنم

رفیق هم که برایِ خوشی رفیق شود
کجا رَوَم که کمی دوستانه گریه کنم

دلم پر است پر از درد از زمانه ی خود
کجا؟ کنار چه کس از زمانه گریه کنم

در آشیانه ی خود هی نظاره می کنی و.
نصیب من شده بی آشیانه گریه کنم
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

تو کردی هر چه بد بی بُی دلِ ایما دلت ایخه
خیالت نی بسوزم روز شو تی نا دلت ایخه؟

خوت ایدونی وُ احوالت ندارهِ ارتباطی وَم
تو نیترسی خوتهِ هر رو بکن رسوا،دلت ایخه

زمون واگشته سی ایی عشق آدم هم دَ نیمیره
مثالِ مو که دل کَندُم پُرِ هم تا دلت ایخه

نه ایخوم عاشقت وابُم نه ایخوم عاشقم وابی
جفا کن تا بسوزهِ عشق ایی دنیا دلت ایخه

خومم لیلی خومم مجنون چه بهزِ عاشقی بُی خوم؟
دِ پا بندت نیابو دل بِره هر جا دلت ایخه
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

پشت بهونت وَ زِرُم تا تونه بینم کمی
منتظرُم تا که بِیِی تِی تو بشینم کمی

دهسمه مِن زلف شلالت بکنم ساعتی
خنده بزن مرهُم دردِ مونه ناراحتی

بی خَوَری نصفه شویی بُی تو بِرُم دیره مال
تا که نفهمن همه هی سیر کنیم عشق و حال

عُمری کهِ عاشقمو عشق وفادارمی
بهتر از ایی نی که هنی مَهس مونی یارمی

ایله وَ تَش ایکَشه ایی دل که جدامون کُنن
یا که بِخُن رِخنه وَ ایی مهر و وفامون کُنن

مال مونی مال تونم تا وَ ابد ایخومت
هر چه کنی بُی دل مو خوبی و بد ایخومت

خوت وَ دلم باخَوَری کهِ گل نازم تونی
قبلمی و زمزمه وُ راز و نیازُم تونی
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

بعد باران هر زمین باغ و گلستان می شود
لاله و سنبل، صنوبر هم فراوان می شود

میم را از مشکلاتِ زندگانی حذف کن
گر بخندی دیو غم در بند و زندان می شود

هر چه باشد مشکلاتت بیشتر در زندگی
لذت وقتِ رهایی هم دو چندان می شود

گر نباشد تلخ کامی شور شیرینی کجاست
گر چه آدم وقت غم ها خسته از جان می شود

صبر باید کرد وقتی زندگی هموار نیست
صبر باشد، زندگی هم سهل و آسان می شود
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

تو که باشی پیشم
شب یلدای منه
توی آغوش تو هم
اون شبِ جای منه

شب یلدای همه
یه شبِ اما من
همه شب یلدامه
با تو ام شیدا من

تو که باشی پیشم
همه شب دلشادم
توو قفس با تو برم
بخدا آزادم

تو اناری سرخی
قندی و شیرینی
هر کجا باشم من
من و تو می بینی

تو کنارم هستی
شب یلدای منی
تا بفهمن مردم
همه دنیای منی

توو زمستون با تو
گرم کاشونه ی دل
مثل کاخی میشه
با تو این خونه ی دل

تو که باشی پیشم
شب یلدای منه
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

جفا کردی بکن باور تو را یادم نمی آید
خودت کردی مرا پر پر تو را یادم نمی آید

بمیرم هم اگر از شدت این درد تنهایی
نمی خواهم دگر یاور تو را یادم نمی آید

نفهمیدی وفاداری اساس عشق بازی بود
چنین شد عشق مان یک سر تو را یادم نمی آید

تو رفتی و تمامِ خاطراتت شد فراموشم
فراموشم شدی دیگر تو را یادم نمی آید

نبینم آن کسی را که مرا نا دیده می گیرد
خودت می خواستی آخر،تو را یادم نمی آید
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

تمام زندگی ام غصه است و غم بار است
نگفته ام چقدر ها نصیب من ،آزار است

از این زمانه دلم را اگر که بشکافند
برای مردم این جا غمم اسفبار است

جواب مهر و وفا ظاهرا که تنهایی ست
کسی که مهر به ورزد همین سزاوار است

مرا شبانه که در خواب رفته اند مردم
به گور غم بسپارید که یار و دلدار است

مثال مرغ که پر پر زند ز بی آبی
نمی کُشد که مگر غصه دست بردار است
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

خیابون خیس بارونه
تک و تنها و دلگیرم
به یادت خیس چشمونم 
من از این عشق می میرم

هوایِ باد و بارونی
تو رو در خاطرم آوُرد
صدایِ خنده هایِ تو
منو تا نا کجا می بُرد

تو رو کم دارم امشب تا
بیایی پا به پایم باز
در این بارون نم نم تا
دوبارهِ عشق شهِ آواز

تو سرگرمِ یکی دیگه
در این شب های بارونی
منو دلشوره ها هر شب
تو از حالم چه میدونی

تو امشب توی بارونی
هوا بوی تو پیچیده
یکی غیر از منو داری
دل از دلشوره پاشیده

به یادت خیس چشمونم
من از این عشق می میرم
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

چه شِرین بُگذَره یا تحل دَ سر ایکُنه دل
درد و دل وِی تو وِ دیوار وُ در ایکُنه دل

مث مرغی که بگیرن یه شویی جیجشه وَش
ایزنهِ هی خوشه دنیای دَمر ایکنه دل

چی گُلویی که تشی دور بَچَش افتاده
وَ غمش هی شو وُ رو فکر خطر ایکنه دل

خاطرت جمع وُنم حال دلم یابه یه شو
آه سر ایکَشه و ناله اثر ایکنه دل

چی مریضی که جوابِ رَدِ وَش داده بُوِن
نا امیدم وَ تو وُ عشق گذر ایکُنه دل
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده

چه خشهِ خنده ی دل لحظیَلِ آخر بو
لویَلِ عاشق و معشوق هَمش پر پر بو

چه خشهِ رو بکنی شونه وَ شونِی یارت
بزنهِ نم نم بارون و خیابون تَر بو

گرم با یَک بِگِرین دهسله مِن دهسله یَک
قلبتون مُحکَمِ ایی بیدن و پُر باور بو

بُکُنی شالته دورِ سر او گردن گُل
تا کُنِش گرم مِثِ تِش زِرِ خَهکستر بو

مثل او رعیته پیری که بِوینه کُرِ خوش
وُ کُرِ خانِ ولاتش سَر و گردن سر بو
سرگشته
#سهراب_عرب_زاده